Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Τα κορίτσια…

…ξενυχτάνε τραγούδαγε πριν πολλά   έτη η Αλέξια, αλλά η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας κάνουν κι άλλα πολλά…Αρχίζουν τις σπουδές τους ή αγωνίζονται να πάρουν πτυχίο…Δουλεύουν σε μια δουλειά που μισούν ή σε μία που δεν έχει καμία σχέση με αυτή που ονειρευόντουσαν..Μπλογκάρουν ,τουιτάρουν ή αντιστέκονται πεισματικά σε όλα τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης! Ερωτεύονται και προσπαθούν να παραμείνουν αισιόδοξες ή απλά βυθίζονται στη μελαγχολία ακούγοντας Sinead O'Connor…Ψάχνουν για δουλειά ψαλιδίζοντας καθημερινά τις αλλοτινές τους απαιτήσεις ή παρατούν τη σιγουριά μια ασφαλούς επαγγελματικής στέγης για την σαγήνη του αβέβαιου…Παρακολουθούν fashion shows ,ταξιδεύουν ανακαλύπτουν ωραίους ανθρώπους  ή κοιτούν στωικά τη ζωή να τους προσπερνά…Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες τραγουδούν κάποιοι άλλοι..Εγώ λέω δύσκολος καιρός για οτιδήποτε..Ζω και χαμογελώ …Φοράω πουά και βάφω τα νύχια μου ροζ…Όλα θα πάνε καλα.(?)

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

...και για ακόμα μία φορά ο Άκης Σταμ...

WAY?

 Όποιος έχει πάει σε αυτή την ελεεινή χαβούζα που λέγεται Βαρκελώνη θα με καταλάβει. Όχι ότι έχασα κάτι, ίσα ίσα που την έβγαλα στο τζαμπέ , είδα την αγαπημένη μου ομάδα να κάνει δύο τεράστιες εμφανίσεις και να παίρνει μία επική νίκη στο θρυλικό Palau Blaugrana, έκανα τις business μου και επιβεβαίωσα ότι είμαι το αγαπημένο παιδί του πολλά βαρύ  αφεντικού μου. Οι Ισπανοί συνεργάτες μας φλώροι, ψεύτες και γλύφτες σε βαθμό εμετού. Και καλά Καταλανοί σου λέει μετά και όχι Ισπανοί . Whatever. Σαν να σου πούνε για παράδειγμα στο Ρέθυμνο, είμαστε Κρητικοί και όχι Έλληνες. Θα τον γιαουρτώσεις μετά τον πέτσακα ή όχι; Η πόλη τίποτα το ιδιαίτερο, η δε Sagrada Familia, ότι πιο κακόγουστο έχω δεί να περνάει ως αξιοθέατο. Και τους βλέπεις όλους να έχουν το αγέρωχο στυλάκι του Messi και το μπλαζέ ύφος του Navarro και τρελαίνεσαι. Για να μην τα πολυλογώ, η Βαρκελώνη είναι η χαρά των γκέι, των hipsters, των alternative, των τζιβάτων, των ψευτοκουλτουριάρηδων και των οπαδών του Vicky, Christina, Barcelona. Jesus fu%$#nChrist δηλαδή.  Θα σας πρότεινα να πεταχτείτε μέχρι το Ναύπλιο καλύτερα. Κλάσεις ανώτερα χωρίς αμφισβήτηση.
 Βέβαια δεν  γίνεται να μην τους παραδεχτείς. Οι Ισπανοί (μαζί με τους Τούρκους, και αυτό ήταν η άχρηστη πληροφορία της παραγράφου) είναι πολύ μπροστά στο marketing και έχουν καταφέρει να γίνουν top προορισμός στην Ευρώπη κυριολεκτικά με το τίποτα. Η πολυθρύλητη FCB, το Camp Nou, τα Headquarters της Turkish Airlines Euroleague Basketball, τάχα μου το καταλανικό ταμπεραμέντο που διψά για ανεξαρτησία και που αντιστάθηκε σθεναρά στον Franco, μία ημιτελής πανάθλια εκκλησία, κάτι σουρεάλ σπιτάκια του Gaudi και μία γκομενίστικη ταινία του μισητού Woody Allen είναι αρκετά για να σου φτιάξουν ένα ωραίο στόρι κουλτούρας, πολιτισμού, συσπείρωσης γύρω από μία ποδοσφαιρική ομάδα, επιχειρηματικής ανάπτυξης και να στο μοσχοπουλήσουν. Εμείς να τα βλέπουμε που απαξιούμε γενικώς κι αορίστως.
 Γυρίζοντας λοιπόν στο κέντρο του μικρόκοσμού μου που λέγεται Αθήνα τσακώθηκα με ακόμα έναν μπάτσο του αεροδρομίου που, φυσιολογικό βέβαια για το είδος του, η παιδεία που του έδωσαν στη στάνη που έβοσκε μικρός φτάνει μέχρι το put the kot down slowlllllly, και επανήλθα αμέσως στην ελληνική πραγματικότητα. Ανοίγει σου λέει ο καιρός και ανεβαίνει η διάθεση, έρχεται το Πάσχα και σιγά σιγά θα μπούμε σε mood διακοπών. Τουλάχιστον τόσα χρόνια αυτό γινόταν. Να σου λοιπόν το Star και ο ρεπόρτερ Ιωάννης (όπως μου έλεγε μια ψυχή ένα καλοκαίρι στη Σκιάθο) να κάνει poll στη Νερατζιώτισα για τον τρόπο που βλέπουν οι νέοι το καλοκαίρι, αν θα πάνε διακοπές, αν βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλον κλπ, κλπ… Κοινώς βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι…. Ακούς και διαβάζεις για τον κίνδυνο πυρηνικών εκρήξεων στην Ιαπωνία και εύχεσαι αυτές οι πυρηνικές εκρήξεις να γίνουν στο μυαλό σου, μπας και γίνει το πολυπόθητο κλικ που σου φαίνεται τόσο δύσκολο και τόσο ουτοπικό πλέον… Όλα καλά μέχρι εδώ. Άντε και γίνεται το μπαμ και το κλικ και το κλακ και το κλατς και ότι άλλο θέλεις. So fuckinwhat που λένε και οι Metallica.
 Τι να κάνω που είμαι απαιτητικός και θέλω το καλύτερο για τη ζωή μου; Είναι απαραίτητο να με βάζουν οι άλλοι στο mood που θέλουν, όποτε το θέλουν και όπως το θέλουν; Σε κάποιο άλλο σύμπαν ίσως, όχι πάντως σε αυτό και όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω γενικώς. Μερικοί έχουμε και μυαλό που λειτουργεί κύριοι και θέλουμε να πιστεύουμε πως ορίζουμε τους εαυτούς μας. Γενικά ενοχλούμαι ιδιαιτέρως με το must do, και τα dos ndonts. Γι αυτό προτείνω τα No way και τα Yes way για τη φετινή  άνοιξη.



NO WAY
Οι βλαχάρες, οι βλάχοι και οποιαδήποτε συμπεριφορά θυμίζει χωριό, βουνό, αρνιά στη σούβλα, καλαματιανά, τσάμικα και βουκολικό φολκλόρ.
Μπότες και τακούνια δεν συνάδουν με το ανάλαφρο της άνοιξης. Για μπότες δεν το συζητώ, είναι τελείως εκτός κλίματος και όποια τις φοράει Απρίλη μήνα είναι τουλάχιστον τελευταία. Τακούνι αν υπάρχει σοβαρός λόγος και μόνο. Και εννοείται μόνο βράδυ.
Έντονο βάψιμο. Οι απόκριες πέρασαν αλλά μερικές γουστάρετε καρναβάλι όλο το χρόνο. ΟΚ…. Εμείς όμως δεν φταίμε σε τίποτα.
Σολάριουμ. Το να μοιάζεις με τον Valentino δεν είναι κολακευτικό. Πόσο μάλλον για γυναίκα.
Το σανδάλι με άβαφο νύχι. Μην το δώ και φέτος, θα κάνω διπλό φονικό.
Γκομενοπαρέες που σχολιάζουν άλλες γκόμενες, γκόμενες που το παίζουν uber fabulous  ενώ είναι σαν τον πού#%σο μου τον ξενύχτη και γενικά γκόμενες που πάσχουν από διανοητική καθυστέρηση αλλά εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι ultra hot. Ή απλά γκόμενες σκέτο. Grow up επιτέλους. Θέλουμε γυναίκες και όχι τετράποδα.
See and be seen’. Been there, got it over. Ξεπεράστε το κι εσείς, είναι πολύ 00’s και βρωμάει από μακριά



YES WAY
Ποτό, ποτό, ποτό
Ίσως κι άλλο ποτό
Το Μπρίκι
Το opening του Nobu
Άσπρα, κρεμ και γκρί T-shirts με cool στάμπες
Λίγη διατροφή δεν κάνει κακό
Λίγο τρέξιμο επίσης
Εδώ κολλάνε τα με-τον-καιρό-σκισμένα τζιν. Όσο πιο πολυφορεμένα, τόσο πιό  stylish επάνω σας. Τα εκτιμώ ιδιαίτερα.
All Stars και πάλι All Stars. Για το απόλυτο urbanstreet outfit πολύ φθαρμένα και πολύ βρώμικα.
Φουλάρια, μαντήλια, παλαιστινιακά, λυβικά, αραβικά κοκ. Διαχρονικά και μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Απλές, μεσημεριανές, κυριακάτικες βόλτες στο κέντρο της Αθήνας (ναι, κι εμένα μου έχουν λείψει… Και καλά κατάλαβες, σε σένα το λέω!)
Less is more.
                                                                                                          Akis Stam

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

DAYS IN GREEN SATIN..!


I toooootally adore wearing satin...It gives me the precious touch I need to face reality!I also fancy matching different fabrics..So for a typical Tuesaday @ work it goes sth like that..Greeeen loooong skirt with a twist of cotton and of course my beloved boots!

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Comparisons...

....They say that when it comes to people , one should avoid comparisons..!Come on now...I m pretty sure that all of you have compare your ex with your current boyfriend !Well it s human nature !

I m one of Carine s fans and the fact that all of a sudden  she left Vogue , shocked  me for good..And it s not that I d give my all to take her place , but Emmanuelle Alt is just another ultra stylish woman!That and Only that!The worst is that I m gonna buy my fav magazine with less enthousiasm...and that sucks...!

Even if I m famous for the fear of the old I have , Carine always seemed to me as a young girl  and although Emmanuelle is younger , my eyes have a different opinion!There s something about x-Vogue s editor-in-chief which made her soooo eye-catching..!Her tiny figure ,the way her hair hide the half of her face and her really good sense of style took her to the top!And this is where she will always stay...


Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

@ SEMIRAMIS..

...ME + DINDINAKI put our white lace on and took the little sweet Kataifi with us...And what comes next...?Of course Barbarigos and Vodka oh and the celebration of the New Age of Greek Fashion Designers..That s all !

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΟΛΛΑ




Λέω πως γίνεται να επιλέγουμε να μένουμε μακριά από αυτούς που αγαπάμε...?Και πώς μπορεί να είσαι σίγουρος ότι αγαπάς κάποιον...Και τώρα εγώ θα έπρεπε να ασχολούμαι με τη δουλειά κι όχι με τη μπλογκόσφαιρα ,αλλά ποτέ δεν έκανα τα πράγματα όταν έπερεπε..Ο χρόνος κι εγώ είχαμε πάντοτε μια ιδιαίτερη σχέση..Πάντοτε:πολύ μεγάλη κουβέντα...Άραγε υπάρχει τίποτα που να κρατάει για πάντα σε αυτή τη ζωή..?Κάποιος χθες μου είπε μπα και φυσικά τον έλουσα με ποικίιιιιλλλλλαααα κοσμητικά επίθετα!Αλλά εντελώς μεταξύ μας φοβήθηκα πολύ ότι μπορεί και να έχει δίκιο!Βρε λες?Τώρα τι με έπιασε και τα γράφω όλα αυτά? Ένα ακόμα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη , το οποίο μου δημιούργησε την αίσθηση ότι πάω για πρώτη φορά εκεί κι ότι όλες τις προηγούμενες φορές ,αυτή την πόλη την επισκεφτόταν κάποια άλλη κι όχι εγώ..!Το παθαίνει κανείς άλλος εκεί έξω ή μπα?Κι αυτά τα μηνύματα που λαμβάνεις από το πουθενά γεμάτα αγάπη και ειλικρίνεια και σου θυμίζουν ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος που σε ξέρει καλύτερα κι από τον ίδιο σου τον εαυτό & σ αγαπάει ακόμα κι αν δεν αποτελεί πια κομμάτι της καθημερινότητάς σου, δεν σε κάνουν να πιστεύεις στα θαύματα....?Ποιός ξέρει , ίσως κάποια στιγμή να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρά μας , είπε...Και την πίστεψα..Είχα ανάγκη να την πιστέψω...Άλλωστε αυτή με έμαθε να πιστεύω τους ανθρώπους και να μην φοβάμαι!Κι ακόμα και τώρα λες και νιώθει ότι η ζωή γκριζάρει να μου θυμίσει ότι εγώ στα νιάτα μου φόραγα ροζ γυαλιά!

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

ΕΛΕΝΑ ΣΥΡΑΚΑ






Συνηθίζω να αγοράζω πολύ μικρά,διακριτικά και κομψά κοσμήματα ,τα οποία δύσκολα αποχωρίζομαι!Μάλιστα έχω μια συνήθεια να αγοράζω τα ίδια και στις φίλες μου ,έτσι ώστε όταν τα φοράμε ,να τα κοιτάμε και να νιώθουμε κοντά η μία στην άλλη ,όσο μακριά κι αν είμαστε...!Αυτή τη στιγμή που γράφω μάλιστα φοράω στο χέρι μου ένα βραχιόλι ,το οποίο ούτε εγώ ούτε η μαμά μου αποχωριζόμαστε ποτέ και πάνω του έχει χαραγμένο MOMMY S LITTLE GIRL (ναι είμαι ακόμα το μικρό κοριτσάκι της μαμάς και δεν ντρέπομαι να το πω!)


Πριν αρκετές εβδομάδες βρέθηκα στο Semiramis ,κυρίως για να συναντήσω τις πιο στυλάτες φίλες μου ,αλλά και για να πιω ...!Και μέσα σε όλα γέλασα με την ψυχή μου με τον Τάσο Σοφρωνίου ,γνώρισα επιτέλους τον ταλαντούχο Barbarigos και βρήκα ΄΄ολα τα επόμενα δώρα που θα κάνω στις φίλες μου ,στο δωμάτιο όπου η Έλενα Σύρακα παρουσίαζε τα κοσμήματά της....Τα λάτρεψα και τα ξεχώρισα για την ποιότητά τους μεν και για το ελληνικό στοιχείο που ενυπάρχει σε αυτά δε....Φωτογραφικό υλικό από το συγκεκριμένο event υπάρχει μπόλικο και θα ακολουθήσει σε δόσεις...Enjoy...!

P.S.Στα συν παρακαλώ της σχεδιάστριας -πέρα από το οφθαλμοφανές ταλέντο της ,παρακαλώ πολύ να προστεθεί και η ευγένειά της , η οποία πέρα από το πρόσωπό της αποτυπώνεται και στις συλλογές της...

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Pure Beauty

















-When was the last time u did something for the first time?

-And if u could just taste love ,what flavor would it have?

-Is flavour perception a form of synaesthesia?

-Every now and then why do we have to escape to the past ant not to the future?

-Is there an answer to all these questions?