ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΟΛΛΑ

Λέω πως γίνεται να επιλέγουμε να μένουμε μακριά από αυτούς που αγαπάμε...?Και πώς μπορεί να είσαι σίγουρος ότι αγαπάς κάποιον...Και τώρα εγώ θα έπρεπε να ασχολούμαι με τη δουλειά κι όχι με τη μπλογκόσφαιρα ,αλλά ποτέ δεν έκανα τα πράγματα όταν έπερεπε..Ο χρόνος κι εγώ είχαμε πάντοτε μια ιδιαίτερη σχέση..Πάντοτε:πολύ μεγάλη κουβέντα...Άραγε υπάρχει τίποτα που να κρατάει για πάντα σε αυτή τη ζωή..?Κάποιος χθες μου είπε μπα και φυσικά τον έλουσα με ποικίιιιιλλλλλαααα κοσμητικά επίθετα!Αλλά εντελώς μεταξύ μας φοβήθηκα πολύ ότι μπορεί και να έχει δίκιο!Βρε λες?Τώρα τι με έπιασε και τα γράφω όλα αυτά? Ένα ακόμα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη , το οποίο μου δημιούργησε την αίσθηση ότι πάω για πρώτη φορά εκεί κι ότι όλες τις προηγούμενες φορές ,αυτή την πόλη την επισκεφτόταν κάποια άλλη κι όχι εγώ..!Το παθαίνει κανείς άλλος εκεί έξω ή μπα?Κι αυτά τα μηνύματα που λαμβάνεις από το πουθενά γεμάτα αγάπη και ειλικρίνεια και σου θυμίζουν ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος που σε ξέρει καλύτερα κι από τον ίδιο σου τον εαυτό & σ αγαπάει ακόμα κι αν δεν αποτελεί πια κομμάτι της καθημερινότητάς σου, δεν σε κάνουν να πιστεύεις στα θαύματα....?Ποιός ξέρει , ίσως κάποια στιγμή να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρά μας , είπε...Και την πίστεψα..Είχα ανάγκη να την πιστέψω...Άλλωστε αυτή με έμαθε να πιστεύω τους ανθρώπους και να μην φοβάμαι!Κι ακόμα και τώρα λες και νιώθει ότι η ζωή γκριζάρει να μου θυμίσει ότι εγώ στα νιάτα μου φόραγα ροζ γυαλιά!