..ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΛΥ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΠΛΗΝ ΤΙΜΙΟ ΑΚΗ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ:
ΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟΙ
Δώσε θάρρος στο χωριάτη…. Κάπως έτσι λειτουργώ κι εγώ και καμιά φορά εκμεταλλεύομαι όσο μπορώ περισσότερο το βήμα που μου έχει δώσει (ή που έχω ετσιθελικά πάρει???) η πολυαγαπημένη μου φίλη. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες μέρες έχω να πω πολλά και αν δεν τα μοιραστώ με τους φανατικούς μου θαυμαστές ανά την υφήλιο θα σκάσω!!!
Γουστάρω απίστευτα να δουλεύω και να επικρίνω τους ανθρώπους, φανερό αποτέλεσμα της αλαζονείας και της αίσθησης ανωτερότητας (χωρίς λόγο) που έχω απέναντι σε καθέναν που at first glance δεν μου κάνει η φάτσα του ή μετά το 5λεπτο δεν μου κάνει κλικ να πω μερικές κουβέντες παραπάνω. Ξαφνικά από υπερβολικά cool και ευχάριστος γίνομαι εριστικός, αντικοινωνικός, προσβλητικός και αισχρά σεξιστής χρησιμοποιώντας ένα σαρδόνιο χιούμορ που ελάχιστοι έχουν καταφέρει να αποκωδικοποιήσουν και να εκτιμήσουν… Παραδείγματα:
(σερβιτόρος με συνεχές ειρωνικό ύφος τύπου Χρήστου Λούλη σε στυλ “δεν πάτε να φάτε κανένα κεμπάπ” σε νέο downtown hot fusion restaurant)
- Μα καλά, όλα αυτά θα φάτε?
(εγώ)- Ότι φάμε ρε φίλε. Μαζί θα τα πληρώσουμε ή μαζί θα τα χωνέψουμε?
Η επίδειξη είναι κάτι που σιχαίνομαι να ξέρετε… Αλλά όταν γίνεται για αυτοσαρκασμό και για κράξιμο στον κάθε τυχαίο που τη βλέπει μπάτλερ του Αμπράμοβιτς επειδή δουλεύει σε μαγαζί με «καλό κόσμο», επειδή είδε νυχτοκάματο 100 euros και θόλωσε κι επειδή ενδεχομένως το καλοκαίρι που το έπαιζε μπάρμαν να έβγαλε και 5-6 τελευταίες χαζογκόμενες (ναι κι όμως, υπάρχουν ακόμα μερικές βλαχάρες που ψαρώνουν με τα μπαρμανιλίκια-σερβιτοριλίκια-μετριλίκια και κάνουν ήρωες ορισμένους πικραμένους νυχτόβιους – παιδιά του λαού), τότε επιβάλλεται, για κοινωνικούς και μόνο λόγους.
( 25+, ΒΠ γκόμενα με αέρα τύπου “είμαι πανέμορφη-πανέξυπνη-ζάμπουτη-κλασάτη, με τέλειο σώμα, περνάω super!!! με τα κορίτσια μου, και τα έχω ζήσει όλα” σε νέο, εξαιρετικά hot lounge στα όρια Κηφισιάς - Πολιτείας)- Και με τι ασχολείσαι?
(εγώ)- Δουλεύω στο αεροδρόμιο
- Πιλότος?
- Τελευταία φορά που κοίταξα οι πιλότοι δούλευαν στα αεροπλάνα και όχι στα αεροδρόμια...
- Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα, δίκιο έχεις, πολύ εύστοχο..
- Χα… Εσύ?
- Δικηγόρος
- Δικηγόρος ε? Έχεις κάρτα μαζί σου?
- Γιατί έχεις μπλεξίματα με το νόμο?
- Όχι, για να ξέρω σε περίπτωση που έχω μπλεξίματα να ΜΗΝ σε πάρω…
Ως κλασική άνοιωθη φαντασμένη που μεγάλωσε σε γυάλα και όχι στην κοινωνία, δεν κατάλαβε το λεπτεπίλεπτο άκυρο που έφαγε σε δύο περιπτώσεις και συνεχίζει να ψάχνεται για καταστάσεις χωρίς αναισθητικό ως εξής…
- Χαχαχαχαχα!!!! Δεν πειράζει, πάρε την κάρτα μου για κάθε ενδεχόμενο…
- Κοίτα, επειδή η αισθητική μου δεν κολλάει με τέτοια σκηνικά, πάω λίγο στους φίλους μου και τα λέμε αργότερα…
- Η δική μου αισθητική ξέρεις τι λέει?
- Με τέτοια κάρτα κούκλα μου, των 30 euros η 500άδα, σίγουρα η αισθητική σου δεν λέει τίποτα…
Όλο αυτό είχε λογική συνέπεια να φάω πάρα πολλά μπινελίκια αλλά το γέλιο που έριξα και το respect που μου έδωσαν οι φίλοι μου δεν τα αλλάζω με τίποτα. Επειδή δεν είμαι κανένας πρωτόγονος ταλιμπάν από τα Τρίκαλα που είδε για πρώτη φορά κυριλέ Αθηναία και έπαθε αναρρόφηση, ούτε είμαι 22 χρονών να ψαρώνω αποκλειστικά και μόνο με τουπέ, ωραίους κώλους και Agnona τσαντάκια, τέτοιος αέρας δεν με δροσίζει ούτε 15αύγουστο στις 3 το μεσημέρι… Εξ άλλου και η Nicole Scherzinger να είναι, γυναίκα που μου δείχνει με τη μία ότι γουστάρει δεν πρόκειται να αποκτήσει ποτέ παρελθόν μαζί μου. Και είναι απαράβατος νόμος πως όταν βγαίνουμε αντροπαρέα βγαίνουμε για να πιούμε και να καφρίσουμε σε ακραίο βαθμό και όχι για να γνωρίσουμε γκόμενες (πολύ 80’s, ότι πιο κιτς και τουλάχιστον pathetic για τα γούστα μου οι γνωριμίες σε μπαρ, κλαμπ, μπουζούκια κλπ).
Η αλήθεια είναι ότι δεν αντέχω να κρατάω κλειστό το στόμα μου όταν βλέπω ή ακούω κάτι που χρίζει καραμούζας… Είναι ο πειρασμός στον οποίο δεν θα μπορέσω ποτέ να αντισταθώ... ΟΚ, δεν είμαι ο πιο εύκολος και συγκαταβατικός άνθρωπος επί γής αλλά γενικά είμαι τύπος που αν έχει την ησυχία του, τη μουσική του, τα τσιγάρα του και τα ποτά του δεν δίνει και πολύ σημασία στα τεκταινόμενα. Το κακό ή το καλό είναι ότι έχω γίνει υπερβολικά επικριτικός, δύσκολος έως και δύστροπος καμιά φορά. Η κυρία που φροντίζει καθημερινά για την καθαριότητα του γραφείου μου, μου λέει τον τελευταίο καιρό ότι είμαι άντρας για σπίτι, ότι πρέπει να σοβαρευτώ στα προσωπικά μου, ότι πρέπει να αφήσω τα ροκσταριλίκια γιατί με βλέπει ότι “τις σνομπάρω όλες” και να φροντίσω να τα ξαναβρώ με “εκείνη την κοπέλα που αγαπιόμασταν πολύ” … Όταν της εξήγησα ότι όσες σνομπάρω και όσες δουλεύω το κάνω γιατί δεν έχουν κερδίσει το σεβασμό μου με τη στάση τους απέναντί μου και πως για να κοιτάξω δεύτερη φορά γυναίκα πρέπει να μου κάνει αρχικά τεράστιο εμφανισιακό κλικ και να έχει συγκεκριμένο στυλ, στήσιμο, συμπεριφορά και attitude, απόρησε. Όταν της είπα ότι για να συνεχίσω κουβέντα πρέπει να αποδειχτεί τουλάχιστον πάρα πολύ έξυπνη, ακομπλεξάριστη, με πολύ χιούμορ και να έχει στόχους, καλλιέργεια, επίπεδο, μόρφωση σε συνδυασμό με γενναία ψύγματα καφρίλας, γούρλωσε τα μάτια της. Όταν της είπα, τέλος, πως για να προχωρήσω κάποια στιγμή κάπως πιο σοβαρά, πρέπει να εντοπίσω βασικά στοιχεία που ενδεχομένως στο μέλλον μπορεί και να με κάνουν να την εμπιστευτώ συναισθηματικά ως ένα βαθμό, ε τότε μου είπε ότι δεν παίζομαι… Ξέχασα να της πώ ότι απαραίτητη προυπόθεση φυσικά είναι να έχει το σθένος και τα balls να με ανέχεται ώστε να μην οδηγηθεί στα κοκτέιλ Prozak με Lexotanil για να την παλέψει, και να κουβαλάει αρκετή τρέλα για να μπορέσει να χαρτογραφήσει την ακραία προσωπικότητά μου.
Για έναν παράξενο λόγο την έχουμε ακούσει πανελληνίως. Νομίζουμε όλοι ότι είμαστε κελεπούρια, ότι έχουμε το πακέτο, ότι είμαστε τόσο γαμάτοι που μπορούμε μερικοί να έχουμε ύφος δύο χιλάδων καρδιναλίων, και κάποιοι άλλοι να τη βλέπουμε τόσο υπεράνω και πανεξυπνάκηδες ώστε να έχουμε την ψευδαίσθηση πως μπορούμε να στιλιζάρουμε τους πάντες και τα πάντα χωρίς να νοιαζόμαστε το image μας (μιας που νομίζουμε ότι είμαστε τόοοοσο γαμάτοι), και χωρίς να μας ενδιαφέρει εάν γινόμαστε αγενείς και προσβλητικοί απέναντι σε ανθρώπους με τους οποίους μπορεί να αντιμετωπίζουμε τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα… Μοναξιά, κενό, βαρεμάρα, έλλειψη επικοινωνίας και συντροφικότητας, πήξιμο, προβλήματα που δημιουργούμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας, κακές επιλογές και μια ζωή που αν μη τι άλλο, αλλιώς τη φανταζόμασταν ως φοιτητές κι ας έχουν περάσει μόνο λίγα χρόνια από τότε. ¨Μόνο οι σοφοί και οι ηλίθιοι δεν αλλάζουν γνώμη¨ μου είπε τις προάλλες το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο σ’ αυτόν τον κόσμο. Το θέμα είναι ότι οι μεν σοφοί γνωρίζουν ότι δεν είναι σοφοί, οι δε ηλίθιοι δεν έχουν γνώση της νοητικής τους κατάστασης. Εγώ, που τον τελευταίο καιρό συλλαμβάνω τον εαυτό μου να έχει αλλάξει οπτική και γνώμη για πολλά, μα πάρα πολλά πράγματα, άραγε τι να είμαι???
Akis Stam
