Like forever

Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα… Ή ζούμε συνεχώς ένα παράξενο déjà vu??? Τί ύπουλο που είναι το ημερολόγιο…. Είμαστε αναγκασμένοι για όλη μας τη ζωή να συναντάμε 365 μέρες ξανά και ξανά και ξανά… Κάθε χρόνο θα έχουμε Χριστούγεννα, 25η Μαρτίου, γενέθλια, γιορτή… Και όλα θα τα ξαναζούμε σαν μια ταινία. Θα θυμόμαστε πάντα εκείνον τον Δεκαπενταύγουστο που μας σημάδεψε, εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ που μας άλλαξε τη ζωή χωρίς να το καταλάβουμε, εκείνη την ημέρα που όλα ξαφνικά χάθηκαν και νοιώσαμε σαν φτερό στον άνεμο.
Είναι κάποιες μέρες που θα τις θυμόμαστε για πάντα. Ότι κι αν μας συμβεί στο μέλλον. Γιατί τότε γνωρίσαμε τον έρωτα, τη χαρά, τη θλίψη, τον πόνο, την επιτυχία και όλα αυτά ήταν τόσο, μα τόσο έντονα που μας έχουν καθορίσει. Είναι ύπουλο το ημερολόγιο…
Ας γράψω για μία ακόμα φορά για τον εαυτό μου. Ας γράψω για το άκυρο surprise birthday party που μου έκαναν οι φίλοι μου στη Νέα Υόρκη, για τις μελαγχολικές μου Πρωτοχρονιές, για το βράδυ του καλοκαιριού που έκανα μπάνιο κάτω απ΄ την πανσέληνο, για το νησί που με έκανε να ονειρευτώ τη ζωή μου, για εκείνο τον αποχωρισμό στον μόλο, για το φευγιό αυτών που αγάπησα… Ποτέ μου δεν μπόρεσα τους ανθρώπους που είναι ηλίθιοι με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Αυτούς που πορεύονται μετα λήθης. Αυτούς που δεν δένονται με στιγμές, αυτούς που ξεχνάνε εύκολα και ελπίζουν να ξεχαστούν ακόμη ευκολότερα. Πώς να αφήσεις πίσω σου τη ζωή σου? Αυτή θα σε συντροφεύει για πάντα.
Για μένα δεν έχει σημασία αν μπορείς να αισθάνεσαι, έχει σημασία να μπορείς να τα ζεις έντονα. Όποιος δεν ζει εξίσου έντονα την ευτυχία με τη θλίψη, συγνώμη, αλλά τον θεωρώ φυγόπονο. Στην ουσία η κάθε μέρα που θα βρίσκουμε μπροστά μας είναι ικανή να ξυπνά μνήμες από το παρελθόν μας. Να μας φέρνει σε παραπλήσια αισθητική κατάσταση, να έχουμε μια εκούσια ανάγκη να ξαναζωντανέψουμε τις ίδιες παραστάσεις, ή έναν ακούσιο -πλην διδακτικό- σαδισμό για να ζούμε και πάλι τον ίδιο πόνο.
Είναι ύπουλο το ημερολόγιο… Τα πάντα ρεί έλεγε ο φιλόσοφος. Ναι, το ποτάμι του χρόνου δεν γυρνά πίσω. Μόνο που πάντα, κάθε 365 βήματα θα σκύβουμε για να πιούμε από το ίδιο νερό. Και αυτό θα συμβαίνει like forever.
Akis Stam co2010