BY AKIS STAM 2.......

Μέσα στα τόσα προβλήματα που απασχολούν τον κάθε νοήμονα Έλληνα (δυστυχώς αποδυκνείεται καθημερινά ότι δεν εντάσσονται και πολλοί σε αυτήν την κατηγορία) έσκασε σαν βόμβα και το "διαζύγιο της δεκαετίας" για να κάνει την καθημερινότητά μας ακόμα πιό μουντή..."Πώς είναι δυνατόν να χώρισαν αυτοί οι δύο, φαίνονταν τόσο ευτυχισμένοι!!!" ήταν η απορία που εξέφρασε η κυράτσα που ξύπνησε μέσα μας μετά την αποκάλυψη του νεανικού δελτίου. Και ξάφνου δώστου οι φήμες για τρίτα πρόσωπα, για προβλήματα που βασάνιζαν το ζευγάρι από τα τέλη του καλοκαιριού (τόσο πολύ), τα υπονοούμενα της Ελένης στο πρωινάδικο, οι έκτακτες εκδόσεις των περιοδικών για το συνταρακτικό γεγονός, οι βαρυσήμαντες δηλώσεις του setter της ελληνικής show bizz (wtf?)Κωστόπουλου...

Ε βέβαια, με τί θα ασχοληθώ όλη την ημέρα? Πόσα βιογραφικά πιά να στείλω? Πόσα κονέ να ενεργοποιήσω? Πόσους πιά να παρακαλέσω? Κάποια στιγμή κουράζεσαι να περιμένεις την σούπερ ντούπερ πρόταση που θα σε κάνει Παπακαλιάτη κι επιτέλους θα μπορείς μέχρι τα 30 σου να:
1. Γίνεις Regional Chief Executive Senior Officer Director Manager και δεν ξέρω εγώ τί άλλο.
2. Αγοράσεις loft στο Μεταξουργείο με θέα την Ακρόπολη φυσικά, με τα τρελά λεφτά που θα παίρνεις επειδή αναγνωρίζεται αμέσως η αξία σου και η δουλειά σου.
3. Ασχολείσαι όλη την ημέρα με γκομενικά [δικά σου (γιατί μπορεί να είσαι φτασμένος επαγγελματικά στα 30 σου, αλλά ήσουν πολύ busy για να προσέξεις την προσωπική σου ζωή) και των εξίσου επιτυχημένων "κολλητών" σου).
4. Ασχοληθείς με το τί παίζει σε άλλα φτωχικά, ας πούμε σε μία ταπεινή βίλλα των ΒΠ (αφού έχεις λύσει τα προβλήματα που βασανίζουν το industrial διαμέρισμά σου, δικαιούσαι να στηθείς στο κουτί και να γίνεις ματάκιας, μιάς που τα επαγγελματικά-προσωπικά είναι τακτοποιημένα με τη βοήθεια των επίσης επιτυχημένων ψυχαναλυτών "κολλητών" σου).
Λοιπόν εδώ στο Hellas επειδή είναι κομματάκι δύσκολο να συμβεί το 1. και το 2. ώστε να φτάσεις χωρίς τύψεις κι ενοχές στο 3., περνάμε κατευθείαν στο 4.

Πιστεύω είναι κοινή παραδοχή πως έχουμε ξεφύγει λιγάκι. Ο κόσμος της Αθήνας έχει γίνει ανυπόφορος. Αποφασίζεις να βγείς για ποτό και γυρνάς σπίτι άφραγκος (13 euros το item?????), με αυχενικό από την πολλή πόζα και με κάτι νεύρα κρόσια γιατί στο τέλος θα βάλεις συνέταιρο στο εισόδημά σου τη δημοτική αστυνομία από τις τόσες κλήσεις που σου κόβουν κάθε φορά που παρκάρεις στο κέντρο. Συνυπολογίζοντας την αγ#$^%$&μία που κάνει μπαμ πλέον ότι είναι η μάστιγα των 00's και τις απεγνωσμένες προσπάθεις του κάθε Πουθενά να αποδείξει ότι κάποιος είναι (δεν φταίει ο υιός που ο πολιτικός μηχανικός μπαμπάς εξαργύρωσε την αντιδικτατορική του δράση με την τεχνική του εταιρεία κι επειδή το καμάρι του δεν πέρασε στις πανελλήνιες, πήγε αναγκαστικά στο INSEAD΄ κάποιος πρέπει να συνεχίσει να χτίζει πολυκατοικίες) και της κάθε απογοητευμένης Βλαχάρας ότι είναι τόσο rock με το καινούριο Ampliffied t-shirt όσο η Μαρία Σολωμού (έλεος) αλλά και τόσο μοιραία με τα 20ποντα Jimmy Choo όσο η Ίνγκριντ Μπέργκμαν στο Καζαμπλάνκα, η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο...

Γιατί λοιπόν να μην παραμυθιάζεσαι με χλιδάτα όνειρα, κοσμικούς γάμους και αναπάντεχα διαζύγια? Η διέξοδος της νεοελληνικής φάρας αυτή είναι. Να αγωνιά για το μοίρασμα της περιουσίας του Νο1 πρώην ζευγαριού των media και να αιθεροβατεί μεταξύ των σεναρίων του "4" και της "Εδέμ". Γιατί το πηλίκο στο real life είναι 0.