«Έι, Akis…
Είσαι γαμάτος ρε φίλε!!!» Η ultimate αφορμή για να κράξεις τον εαυτό σου και γενικότερα τα πάντα γύρω σου χωρίς κανένα μέτρο, είναι να αποδεχτείς στιγμιαία τον ατελείωτο της όποιας γαματοσύνης σου. Αυτό σου δίνει άλλοθι να πεις ότι να ‘ναι, γιατί πολύ απλά είσαι γαμάτος!!!!! Θα γνέψεις αλαζονικά το κεφάλι και θα blogάρεις με μισητή έπαρση, αρχίζοντας με έναν καθόλα εγωκεντρικό/αυτάρεσκο/σιχαμένο τίτλο και γράφοντας σε δεύτερο ενικό για (ποιον άλλον;) τον εαυτό σου. Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή.
Ένα ποσοστό όντως θα το βρεί φυσιολογικό, ένα άλλο θα εκπλαγεί με το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλοι στο ηλιακό μας σύστημα που νομίζουν ότι είναι γαμάτοι, το μεγαλύτερο δε percentage θα γυρίσει να σε πεί ψωνάρα του κερατά και ναρκισσιστικό υποκείμενο, χωρίς να υποψιάζεται καν τον πασιφανέστατο αυτοσαρκασμό σου. Θα ευχηθεί να μην σε γνωρίσει ποτέ από κοντά. Θα φοβηθεί ότι θα του προκαλέσεις εμετό. Ωστόσο, φίλε blogger, θα διαβάσει το αποκύημα της αρρωστημένης σου φύσης μέχρι τέλους, θα ικανοποιήσει την αρχέγονη ροπή του για φθόνο προς οτιδήποτε και οποιονδήποτε απειλεί την πρωτοκαθεδρία του στα cool ratings και στο τέλος θα παραδεχτεί ενδόμυχα ότι είσαι όντως γαμάτος. Γιατί πολύ απλά δεν σε αφορά η παπαριά – γνώμη του κάθε γελοίου που μέσα στο κεφάλι του έχει ληγμένο καμαμπέρ αντί για εγκέφαλο.
Απευθύνομαι σε αυτούς που δεν έχουν υποστεί νευρολογικό βιασμό από την τρυφερή ηλικία των 6 και που είναι σε θέση τουλάχιστον να αυτοεξυπηρετούνται πνευματικά. Ελπίζω να είστε πάνω από δέκα. Τελειώνοντας το φεστιβάλ καφρίλας, μίσους και κραξίματος, αγαπητέ μη-λοβοτομημένε αναγνώστη, ελπίζω να καταλάβεις γιατί θεωρώ ότι η Φουκοσίμα θα έπρεπε να είναι κάπου εδώ κοντά, ας πούμε στο κέντρο της Αθήνας. Να μερικά πραγματάκια που με εξοργίζουν σε ωριαία βάση και κάποιες σκόρπιες σκέψεις που δεν κολλάνε και πολύ με το θέμα (το ποιο;;;)…
Μην το παίζεις σοβαρός εκεί που δεν χρειάζεται. Όλοι ξέρουμε πως είσαι ακόμα ένας κενός και κρύος τυπάκος χωρίς ίχνος αυτοπεποίθησης που δεν μπορεί να κάνει παραγωγικό και ποιοτικό χαβαλέ. Και από πάνω νομίζεις ρε κακομοίρη πως με το να κάθεσαι αγέλαστος, αγέρωχος και με ψευτοβλέμμα τύπου «το ξέρω ότι με γουστάρεις ΚΑΙ εσύ», είσαι και πολύ hot γκόμενος; Αυτό πάει πολύ.
Σταμάτα να ακούς γκομενίστικη μουσική. Σε σένα μιλάω 25άρα και καλά party animal που βγαίνεις 2 φορές τη βδομάδα από το σπίτι σου γιατί ξαφνικά η δουλειά σε έχει κουράσει απίστευτα και συμπεριφέρεσαι σαν 87χρονη συνταξιούχος του ΟΓΑ. Το να χτυπιέσαι σαν γυμνασιοκόριτσο με Onirama, Μύρωνα Στρατή, Jonas Brothers και λοιπούς εκπροσώπους της ηχητικής αδιαφορίας είναι τόσο pathetic όσο ένας 60άρης που τριγυρνάει στα κωλόμπαρα. Κι εσύ boyfriend της 25άρας τύπισας, σταμάτα να ακούς τις μαλακίες που σου βάζει και να κάνεις ότι σου αρέσουν. Grow up, be a man. Μιας που πιάσαμε την ηχητική αδιαφορία, παρακαλώ όσους έχουν δώσει λεφτά για να αγοράσουν έστω και ένα CD των Doors, ή έχουν ξοδέψει 3 λεπτά από τη θλιβερή ζωή τους για να κατεβάσουν κάποιο «τραγούδι» τους, να πιάσουν μια γωνία και να αυτοκτονήσουν. Δεν έχει υπάρξει πιο υπερτιμημένο δημιούργημα της μουσικής βιομηχανίας από αυτούς τους ultra φλώρους που έβγαλαν 17 κομμάτια και έκαναν 12 συναυλίες παίζοντας ότι πιο εμπορικό και αναλώσιμο για την εποχή τους, ότι πιο ξεπερασμένο και αναχρονιστικό για σήμερα, με «ποιοτικές» ακαταλαβίστικες πίπες αντί για στίχους. Ο Jim Morrison ήταν πιο ποζεράς κι από 80’s Hair Metal τραγουδιστή ( http://www.youtube.com/watch?v=YVt5mTkO_VY ) και έμεινε στην ιστορία ως ένας κουκλεντές άφωνος πρεζάκιας. Και φυσικά αν θεωρείτε τους Doors ροκάδες, τότε πραγματικά εγώ είμαι ο Ozzy Osbourne της γειτονιάς μου. Δεν είναι cool να επιζητάς τη διαφορετικότητα μόνο και μόνο στο όνομα της διαφορετικότητας. Γι αυτό μην μας ζαλίζεις τον έρωτα με τα καινούρια σου ηλίθια και άχρηστα ενδιαφέροντα που τα αλλάζεις κάθε 4 μέρες. Σεμινάρια για τη γλώσσα του σώματος, πειραματικό χοροθέατρο, Πορτογαλικά, συγκριτική θρησκειολογία, λαουτοτσέμπαλο και μαθήματα λομογραφίας. Έλεος. Δεν ψαρώνουμε με την υποκουλτούρα σου. Δεν είσαι παρά ένας αρκετά mainstream hipster που το παίζει gf γιατί δεν μπορεί να γνωρίσει με διαφορετικό τρόπο γυναίκες ή ένας καμένος αριστερονεοχίπης που παίρνει χαρτζιλίκι 2000 euros τον μήνα at least. Έχω βαρεθεί να ακούω για ταξίδια στη Βαρκελώνη όπου όλη μέρα και καλά πίνατε ρακόμελα (WDF;;; Ρακόμελα στην Ισπανία;;;) στη ράμπλα, στο Δημαρχείο και στην παραλία της Badalona, για το road trip με νοικιασμένο βανάκι στη Σλοβακία, για το ψαγμένο ανταλλακτήριο vintage ρούχων στο Mayfair του Λονδίνου και για τον ιρανικής καταγωγής Γερμανό avant garde σχεδιαστή αξεσουάρ που ανακάλυψες μόνο εσύ στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο. BTW για τους πιο φραγκάτους hipsters, top προορισμός παραμένει η Νέα Υόρκη, για επίσκεψη στις εκθέσεις urban σέπιας στο ‘Bauhaus House’ του Brooklyn, για μαϊντανιλίκι στο fashion week του Bryant Park, για update των newcoming ειρωνικών trends από το fashionista freak του ‘TS?’ στο Tribeca που γνώρισαν μέσω myspase και για κοκτέιλς στα indie mixologist bars του Greenwich, ενώ για τους ΕΑΑΚίτες όνειρο ζωής είναι να θέσουν οι ίδιοι το επόμενο the place to be, καθώς έτσι θα καταξιωθούν ακόμα περισσότερο στα μάτια των υπόλοιπων χαρτζιλικωμένων ψευτοεπαναστατών man. Θα επιλέξουν ανάμεσα σε Μοντεβιδέο, λίμνη Τιτικάκα, Σουρινάμ, Βενεζουέλα, πανόραμα Αργεντινής, και οδοιπορικό στα μέρη που έκλασε ο Τσε Γκεβάρα (για τους πιο hard core). GAL. Πάρτε γραμμή ότι το να κάνετε άκυρα πράγματα δεν σας κάνει εναλλακτικούς. Σας κάνει άκυρους.
Άσχετο. Αρχίζω και καταλαβαίνω με τα χρόνια, γιατί οι άνθρωποι δεν εξέφραζαν ποτέ τη γνώμη τους ελεύθερα. Μάλλον γιατί αν δεν συμφωνείς με την μάζα το πιθανότερο είναι να σε αντιμετωπίζουν σαν εξωγήινο ή σαν Βέλγο ειρηνιστή στο Σουδάν στην καλύτερη περίπτωση. Με λίγα λόγια, you don’t want to be THAT guy… Είναι ζήτημα κοινωνικής αποδοχής, όπως και να το κάνουμε. Ας πάρουμε το θέμα Doors. Είχα βρεθεί τις προάλλες με μια mixed παρέα στο Circus. Όταν άρχισε να παίζει το Love me two times, ξενέρωσα τόσο πολύ που μου ήρθε να πιώ υποβρύχιο χλωρίνη με καυστική ποτάσα αντί για τζιν τόνικ. Έκανα ακολούθως το λάθος να εκφράσω τη γνώμη μου για το συγκρότημα αυτό. Τι το ήθελα; «Δεν σου αρέσουν οι Doors;;;;;;;;»!!! Φυσικά και όχι, άσχετη φαντασμένη βλαχογκόμενα του Κολωνακίου που ούτε 4 τραγούδια τους δεν μπορείς να μου απαριθμήσεις . Όπως δεν μου αρέσουν ούτε οι Rolling Stones εκτός 3 τραγουδιών, ούτε οι Beatles εκτός 7 τραγουδιών, ούτε ο Παπακωνσταντίνου, ούτε ο Σιδηρόπουλος, ούτε ο Αγγελάκας ούτε πολλοί άλλοι. Η διαφορά μου με έναν ανίδεο αντιδραστικό λεζάντα και με εσένα είναι ότι εγώ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ δεν μου αρέσουν όλοι αυτοί και αν είχες στοιχειώδεις μουσικές γνώσεις θα σου εξηγούσα τους λόγους που δεν μπορώ να τους ακούσω. Και το αστείο είναι ότι θα με καταλάβαινες!!!!!! Αλλά βαριέμαι να μιλάω με δίποδα ζώα. Υποκριτές Φαρισαίοι!!!!!
Τώρα που είπα για Φαρισαίους. Πόσοι από εσάς πήγατε στην εκκλησία την Ανάσταση; Πόσοι από εσάς είχατε ξαναπάει μέσα στη χρονιά στην εκκλησία; Μμμμ… Πάτε στην εκκλησία, πόσο, 15 λεπτά το χρόνο; Θα μου πείτε το κλασικό ότι η πίστη είναι εσωτερική υπόθεση και ότι δεν γουστάρετε τα παπαδαριά κλπ κλπ κλπ, ΟΚ, I know, θα κλάψω. Αν ξέρατε τι ακριβώς πιστεύετε ή αν δεν πιστεύατε επιλεκτικά θα το δεχόμουν. Πιστεύετε κάτι που δεν γνωρίζετε σε βάθος, έχετε επιλέξει να κρατήσετε ότι σας βολεύει και ο μοναδικός λόγος που λέτε ότι είστε Χριστιανοί είναι για να μην στενοχωρήσετε τη μαμά ή γιατί φοβάστε την αιώνια τιμωρία στην κόλαση. Αλλά μην μου το παίζετε καλοί Χριστιανοί επειδή δεν έχετε σκοτώσει κανέναν ακόμα!!! Πόσοι από εσάς, καταλαβαίνετε τα αρχαία Ελληνικά που ψάλλουν οι παπάδες; Αρκείστε στο να σκύβετε το κεφάλι, να σταυροκοπιέστε μιμητικά σαν χιμπατζήδες όταν βλέπετε και τους άλλους να το κάνουν και να φιλάτε τις εικόνες με περισσή ευλάβεια, με soundtrack έναν παπά να βρίζει εσάς και την εθνικότητά σας μέσω ιερών ακαταλαβίστικων ψαλμωδιών, ενώ το προηγούμενο βράδυ παρτουζωνόσασταν στον ύπνο ή στο ξύπνιο σας. Ο αφορισμός του προγαμιαίου σεξ μπορεί να εκλαμβάνεται από τις σύγχρονες κοινωνίες ως ένας αναχρονιστικός και παρεξηγημένος θεσμός της πίστης που ουσιαστικά έχει να κάνει με τη βαθύτερη αλληγορία του χριστιανικού μηνύματος και στην ουσία αφορά την αγνότητα της ψυχής (και σταματάω εδώ, γιατί αλλιώς θα δώσω τραγικό τέλος στη ζωή μου από υπερβολική κατανάλωση burgers) ωστόσο δεν παύει να είναι μία από τις θεμέλιες λίθους της θρησκείας σας. Τώρα δεν φοβάστε τον Εωσφόρο που σας καλεί; Είστε fake όλοι ανεξαιρέτως. Δηλαδή ή θεωρείτε πως ο Χριστός ήταν μαλάκας που δεν είχε σταυρώσει (sic) γκόμενα (αυτό είναι τραγική ειρωνία!!!. Να είσαι Θεός και να μην το έχεις με τίποτα το γκομενικό;;;), ή απλά το κάνετε γαργάρα και αυτό, γιατί όπως και να το κάνουμε είναι ωραίο να τον δίνεις, και αντίστοιχα είναι ωραίο είναι να τον τρώς (μην παίρνετε θάρρος οι gay). Αλλά μην σηκώνετε και παντιέρα… Γιατί ως γνωστόν το να σε πούνε παρθένα και αγάμητη είναι η χειρότερη βρισιά μέρες μας. Όπως όταν σε λέγανε πουτάνα παλιά ένα πράγμα…Σας δημιούργησα τύψεις; Δεν νομίζω… Το πιο πιθανό είναι να σοκαριστήκατε που χρησιμοποίησα στην ίδια σειρά τις λέξεις μαλάκας και Χριστός. Αλλά τι να κάνουμε. Όταν εσείς οι πιστοί έχετε καταντήσει για τα πανηγύρια αυτά που υποτίθεται ότι πιστεύετε, τότε εμείς οι αμαρτωλοί άπιστοι παίρνουμε θάρρος και τα ισοπεδώνουμε όλα, έτσι δεν είναι; Την απάντηση την ξέρετε.
Να και μερικά ακόμη τελείως άκυρα πραγματάκια που σκέφτομαι και τα μοιράζομαι μαζί σας χωρίς φόβο και με πολύ πάθος…
Τώρα που η διεθνής τρομοκρατία έμεινε ακέφαλη (χαχαχαχαχαχα), για να δούμε τι θα στήσουν τα λόμπυ για να μπουκάρουν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί, δεν ξέρω, ας πούμε εντελώς τυχαία στη Βόρειο Αφρική και στη Συρία…
Στις 16 του Μάη είναι η επέτειος (εκτός των άλλων) του θανάτου του τεράστιου Ronnie James Dio. Αυτό που δεν ξέρει ο πολύς κόσμος, είναι ότι ο Dio δεν ήταν μόνο ένα Rock / Metal Icon. Πριν ακόμα τους Rainbow και τους Elf, έγραφε και ερμήνευε all time classic 60’s τραγούδια όπως τα πασίγνωστα Will you still love me tomorrow, I left my heart in San Francisco, Don’t take your love from me, για λογαριασμό ονομάτων όπως τους The Prophets, τους Red Carpets και τον Frank Sinatra. Εκτός από τους Black Sabbath, Rainbow, Elf και φυσικά τη σόλο καριέρα του, αξίζει να ανακαλύψει κανείς το ξεκίνημα ενός ανυπέρβλητου frontman, ενός χαρισματικού συνθέτη, ενός τραγουδιστή με μαγική φωνή, που έσπασε τα στεγανά των ιδιωμάτων και τα έβαλε κάτω από την ίδια στέγη. Την τέχνη της μουσικής.
Πώς αλλάζει η ζωή σου από χρόνο σε χρόνο, από μέρα σε μέρα… Και εκεί που βρίσκεσαι στην κορυφή του κόσμου, να κάνεις ελεύθερη πτώση και μετά να στέκεσαι και πάλι στα πόδια σου για να ξεκινήσεις δειλά δειλά το ατελείωτο ταξίδι της ζωής. Θυμάμαι την 16η του Μάη πέρυσι, πρόπερσυ, παραπρόπερσυ, πριν από 4 χρόνια…Η ίδια μέρα, μα τόσο διαφορετική…
«Είναι άδικο και μονομερές να επιρρίπτεται η ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο, στην έλλειψη αστυνόμευσης. Είναι ευρύτερο ζήτημα πολιτισμικό, οικιστικό και κοινωνικό.» Τάδε έφη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν κλήθηκε να σχολιάσει τη δολοφονία που συγκλόνισε το Ζεν του μέσου Έλληνα. Πεταλωτή… Διαβάζω ρε φίλε τη δήλωσή σου περί ευρύτερων ζητημάτων. Ποιος τα δημιούργησε αυτά τα ζητήματα, ποιος τα καλλιέργησε, ποιος τα γιγάντωσε και τα εδραίωσε με την επιδεικτική ανοχή του; Έχεις περπατήσει ποτέ σου χωρίς συνοδεία μπάτσων στην Ομόνοια, στου Ψυρρή, στη Βικτώρια; Δεν νομίζω. Άλλωστε τώρα που είσαι κι εσύ αναπόσπαστο γρανάζι του κρατικού Τάλω, μου ξέρεις μόνο το Κολωνάκι, το Πρυτανείο και το Βαρούλκο. Κι εσύ και οι όμοιοί σου που σας στέλνουμε κάθε λίγο και λιγάκι μέσα στην πηγή του πλούτου και της πολυτέλειας για εσάς και τα δισέγγονά σας, λες και σας το χρωστάγαμε. Αντί να μου λες ευχαριστώ ρε Πεταλωτή που σου έχω λύσει το πρόβλημα της ζωής σου, με δουλεύεις μέσα στη μάπα μου. ΟΚ, δεν έχω τελειώσει το Harvard, όπου με τα δικά μου τα λεφτά θα στείλεις το μούλικό σου και θα το παίζει μούρη, αλλά μου κόβει όσο δεν φαντάζεσαι. Και είμαστε πολλοί αυτοί που μας κόβει. Και επειδή κι εσύ και οι δικοί σου μας έχετε φτάσει στο απροχώρητο, να φυλάγεστε. Τα πακιστάνια σφάζουν κόσμο για 5 ευρώ. Φαντάσου εμείς τι είμαστε ικανοί να κάνουμε.
Για να επανέλθουμε λοιπόν σε αυτό που σκέφτηκα μόλις τώρα. Και για να κλείσω την κάνουλα του ωκεανού μισανθρωπιάς που ξεχύθηκε από τα ακροδάχτυλά μου. Το coolness είναι κάτι που ή το έχεις ή δεν το έχεις. Δεν καλλιεργείται ούτε αναβαθμίζεται. Εάν θέλεις να γίνεις πιο cool, είσαι fake γιατί προσπαθείς και αυτό κάνει κρα. Το παν είναι να σου βγαίνουν όλα από μόνα τους. Αυτό είναι cool. Να έχεις attitude και να βγάζεις ανωτερίλα χωρίς να την έχεις ακούσει. Αν έχεις ανατρεπτικές (για τα παλαιολιθικά στάνταρ των βρωμερών νεοελλήνων) απόψεις, να μπορείς πραγματικά να τις στηρίξεις με επιχειρήματα και ταυτόχρονα να είσαι ανοιχτός στις διαφορετικές οπτικές των άλλων. Να σέβεσαι τον εαυτό σου τόσο πολύ που να μην σε νοιάζει αν θα τσαλακώσεις την εικόνα σου γιατί ξέρεις πραγματικά ποιος είσαι. Να είσαι ακομπλεξάριστος με τους ανθρώπους που είναι καλύτεροι από σένα και να τους θαυμάζεις. Μόνο να κερδίσεις έχεις από αυτούς. Είναι cool να ξέρεις ότι μετράς, αλλά είναι πολύ πιο cool να ξέρεις ότι μετράνε κι άλλοι.
ΥΓ 1: Είναι το πιο πολύτιμο πράγμα να έχεις ανθρώπους που είναι δίπλα σου στα καλά και στα άσχημα. Ανθρώπους που έχετε περάσει μαζί από χίλια δυό κύματα κι όμως είναι ακόμα εδώ. Και που σε συγκινούν σε ανύποπτο χρόνο με τις πιο μικρές – μεγάλες κουβέντες.
ΥΓ 2 : Αν μερικοί παρεξηγηθήκατε που κατακρίνω life styles, επιλογές, attitudes, θρησκείες κλπ ή βρήκατε το άρθρο μου σεξιστικό, προσβλητικό ή υπεροπτικό μπορείτε απλά να κλείσετε το lap top και να το βάλετε στον κ__ο σας. Αχ παλιόπαιδα, πάλι στο πονηρό πήγε το μυαλό σας…. Στον κάδο σας εννοούσα… Και σε πιο απλά ελληνικά…. I DON’T GIVE A FUCK
Akis Stam
